•Αποφεύγουμε τα αρνητικά σχόλια για
την επίδοση του παιδιού και προσπαθούμε να υιοθετήσουμε μια στάση που θα
δείχνει πως έχουμε εμπιστοσύνη στις ικανότητές του.
•Ενθαρρύνουμε το παιδί όταν αυτό
δυσκολεύεται σε κάποια
μαθήματα, κι έτσι θα καταλάβει πως πιστεύουμε
στις ικανότητές του.
•Ας μη γίνουμε ο ‘διορθωτής’ κάποιων
καταστάσεων. Μην κάνετε εσείς για τα παιδία πράγματα που μπορούν να κάνουν μόνα
τους με λίγη προσπάθεια. Η υπερπροστασία προκαλεί ανασφάλεια στο παιδί κι έτσι
αυτό εξαρτάται ολοκληρωτικά από εσάς. Έτσι μειώνεται η αυτοπεποίθησή του.
•Ας βοηθήσουμε το παιδί να δέχεται
μαζί με τα προτερήματά του και κάποιες αδυναμίες του, κι έτσι σιγά σιγά θα
μάθει να αγαπάει τον εαυτό σου. Ας του εξηγήσουμε πως όλοι έχουμε τα δυνατά και
αδύνατα σημεία μας, ας μην το παροτρύνουμε να γίνει τέλειος, να είναι πάντα ο
πρώτος και καλύτερος μαθητής στην τάξη! Αν δίνουμε έμφαση μόνο στο ότι πρέπει
να τα κάνει όλα σωστά και τέλεια, χωρίς να αφήνουμε περιθώριο λάθους,
δημιουργούμε άγχος και καταναγκαστικές συνήθειες στο παιδί.
•Συμπεριλάβετε το παιδί σε
καθημερινές απλές οικογενειακές αποφάσεις, π.χ. ρωτήστε το παιδί τι φαγητό να
μαγειρέψετε, που να πάτε για διασκέδαση, τι ρούχο να φορέσετε και το παιδί σας
θα νιώσει μεγάλη χαρά και περηφάνια.
•Προσφέρετε δυνατότητα σε κοινωνικές
– αθλήτικές δραστηριοτητες, γλώσσες, χόμπυ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου