Ο σωστός δρόμος που σε κάνει ΗΓΕΤΗ

Το να σώζεις καταστάσεις και να σβήνεις φωτιές δεν σε κάνει ούτε ήρωα ούτε πυροσβέστη.

Είναι μια συνήθεια, για ακρίβεια κακή κιόλας. Κάθε φορά που θα πεις άστο θα το κάνω εγώ,  καλύτερα ας μην το αφήσουμε έτσι γιατί θα εκτεθούμε, σίγουρα θα βγάλεις την δουλειά αλλά θα κάνεις κακό στην ομάδα. 

Όταν σώζεις μια κατάσταση η ομάδα δεν ακούει αυτά που λες αλλά βλέπει αυτά που κάνεις. Εκπαιδεύεται στο κάποιος άλλος θα κλείσει για μένα με ομαλό τρόπο την απαίτηση του πελάτη, κάποιος άλλο θα διορθώσει το λάθος μου, ε ακόμα κι αν δεν προλάβω κάποιος θα βρεθεί να ολοκληρώσει το έργο μου για να προλάβουμε.

Δεν σε έχουν προσλάβει για σωτήρα! Θες να τα κάνεις όλα μόνος σου είτε γιατί ξέρεις ότι θα τα κάνεις σωστά, είτε γιατί δεν θέλεις να φανεί ότι κάτι δεν λειτουργεί καλά, είτε γιατί κάποιος σου έμαθε ότι είσαι πάντα απαραίτητος και μη αντικαταστάσιμος.

Και κάπως έτσι γεννάς παθητικότητα στην ομάδα, "δεν χρειάζεται να προσπαθήσεις", "μην ρισκάρεις". "κάποιος άλλος θα το φτιάξει για σένα"

Και κάπου εκεί αναρωτιέσαι και λες....ΜΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΒΡΙΣΚΩ ΣΩΣΤΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ?

μα δεν του επιτρέπεις να γίνει καλό!!!

Έχουν μείνει οι μέτριοι υπάλληλοι, αυτοί που δεν θα εξελιχθούν ποτέ και έχεις καταφέρει όλη η επιχείρηση να εξαρτάται από 1 άτομο, ΕΣΕΝΑ. Τους έχεις μάθει να σκέφτονται λιγότερο, να μην παίρνουν πρωτοβουλίες και να μην αναλαμβάνουν ευθύνες.

Η δουλειά σου δεν φαίνεται όταν όλα πάνε καλά.

Ο εύκολος δρόμος είναι να «σώσεις» την κατάσταση.
Ο σωστός δρόμος είναι να χτίσεις άνθρωπο για την επόμενη.

Ο πρώτος σε κάνει απαραίτητο.
Ο δεύτερος σε κάνει MANAGER.