Στον χώρο εργασίας συχνά ακούμε τη φράση: «δεν είναι παραγωγικός», «δεν είναι αρκετά δημιουργικός».
Και αυτό συνήθως συνοδεύεται από ενοχές, πίεση, αυτοκριτική.
Αλλά ας είμαστε ειλικρινείς.
Τις περισσότερες φορές το πρόβλημα δεν είναι ικανότητας.
Το πρόβλημα είναι ότι κάτι λείπει.
Δεν είμαστε μηχανές που πατάς ένα κουμπί και αποδίδουν.
Είμαστε άνθρωποι. Και οι άνθρωποι χρειάζονται λόγο.
Η έλλειψη παραγωγικότητας δεν ξεκινά από το πρόγραμμα.
Ξεκινά από το νόημα.
Όταν δεν ξέρεις γιατί κάνεις κάτι, το κάνεις στο ελάχιστο δυνατό επίπεδο.
Όταν όμως το συνδέεις με αξία, με σκοπό, με αποτέλεσμα στον άλλον, τότε ενεργοποιείσαι.
Το δεύτερο που λείπει συχνά είναι η αναγνώριση.
Όχι χειροκροτήματα, αλλά η αίσθηση ότι κάποιος βλέπει την προσπάθειά σου.
Όταν νιώθεις αόρατος, δεν έχεις λόγο να ξεχωρίσεις.
Το τρίτο που λείπει είναι η ασφάλεια να κάνεις λάθος.
Η δημιουργικότητα δεν γεννιέται στον φόβο.
Όταν κάθε λάθος κοστίζει, επιλέγεις το ασφαλές.
Και το ασφαλές δεν είναι ποτέ δημιουργικό.
Και υπάρχει κάτι ακόμη: εξάντληση.
Δεν γίνεται να ζητάμε έμπνευση από ανθρώπους που καίγονται μέσα στην καθημερινότητα.
Το burnout δεν σκοτώνει μόνο την ενέργεια.
Σκοτώνει και τη φαντασία.
Άρα, γιατί δεν είμαστε παραγωγικοί και δημιουργικοί;
Γιατί λείπουν:
νόημα
αναγνώριση
ελευθερία
εμπιστοσύνη
χώρος για λάθος
χώρος για εξέλιξη
Όταν αυτά υπάρχουν, οι άνθρωποι αλλάζουν.
Δεν χρειάζονται συνεχή έλεγχο.
Παίρνουν πρωτοβουλίες.
Σκέφτονται, προτείνουν, δημιουργούν.
Η μεγάλη αλήθεια είναι απλή:
Οι περισσότεροι εργαζόμενοι θέλουν να δώσουν το καλύτερο που μπορούν.
Αρκεί να τους δοθεί το περιβάλλον για να το κάνουν.
Δεν χρειαζόμαστε περισσότερη πίεση.
Χρειαζόμαστε περισσότερη σύνδεση.
Και όταν αυτό συμβεί, τότε δεν μιλάμε πια για παραγωγικότητα.
Μιλάμε για ανθρώπους που ξυπνούν το πρωί με διάθεση να συμβάλουν.
.png "ο δρομος για να γίνει σωστός manager")